Przez cały XX wiek dyskusja jurydyczna koncentrowała się na roli języka w tworzeniu prawa. Pojawiło się nowe podejście do prawa, które kładzie nacisk na używanie języka prawa w sposób sensowny. Wykorzystanie języka do tworzenia prawa wywołało również szereg debat filozoficznych. Pierwszym teoretykiem prawa, który próbował zastosować spostrzeżenia filozoficzne do problemów jurydycznych był Jeremy Bentham. Rozwinął on radykalną empiryczną teorię znaczenia słów. Jego teoria wspierała utylitarne podejście do prawa.
W latach 50. włoski teoretyk prawa Norberto Bobbio zaczął rozważać prawo jako język. Swoją teorię oparł na niekognitywistycznej teorii moralności i zaczął uważać naukę prawa za metajęzyk. Badanie prawa jako metajęzyka stanowiło ważną część amerykańskiej akademickiej nauki prawa. Analiza ta skupia się na sposobie, w jaki używane są centralne terminy prawne i jak to wpływa na sposób, w jaki są one używane w różnych kontekstach. Twierdzi również, że opisuje ludzką motywację.
Język a prawo
Teoretycy prawa zmagali się jednak z ustaleniem teorii znaczenia języka w tworzeniu prawa. Ponadto teoretycy prawa próbowali sformułować teorie interpretacji prawa i systemów prawnych. Pierwsza poważna debata na temat natury prawa i jego relacji do języka rozpoczęła się na początku XX wieku sporem pomiędzy dwoma pokoleniami włoskich teoretyków prawa. Obie szkoły spierały się na gruncie semiotycznym.
Prawny_Radca 